donderdag 27 november 2008
woensdag 26 november 2008
over Bolonga, een scheermachien en tintenkillers
Het is weer al enige tijd geleden, dus tijd om mijn blog nog eens aan te vullen. Week en weekend zijn hier voor mij hetzelfde, namelijk werkdagen, en vandaar dat het niet altijd simpel is om dingen te verzinnen die het thuisfront mogelijks zouden kunnen interesseren. Mijn 'belevenissen' spelen zich noodgedwongen vooral af in de bib of achter mijn PC. Toch een paar zaken.
Enkele weken geleden hebben mijn eerbiedwaardige ouders en grootouders mij met een bezoek vereerd. Ik kon mij jammer genoeg geen volledig weekend vrijmaken, maar we hebben toch samen heel wat van Barcelona kunnen bezichtigen. Ik denk dat het voor allen een aangename ervaring was.
Een paar dagen na hun heengaan mocht ik een mail van hun ontvangen dat vader's scheermachien achtergebleven was in het appartement. Na een serie telefoontjes is het gelukt om het kleinood terug te krijgen. Het agentsschap was gehuisvest een appartamentje zonder naambord, heel gek allemaal en moeilijk te vinden. Ge zou verwachten dat een bedrijf dat appartamenten verhuurd aan toeristen toch enige reclame maakt. Maar het apparaat is terecht, en dat is het voornaamste.
Onderweg naar het de voorgenoemde locatie passeerde ik aan de 'plaça de univesitat', zoals het woord het zegt is dat de plaats waar de 'hallen' van het unief zijn. Er bleek een betoging aan de gang te zijn. Deze was 4 man sterk en ze blokeerden de hele straat (een viervaksbaan). Politie was zeer talrijk aanwezig en er was een helicopter in de lucht. 's Avonds zag ik de reden daarvan op Oom Piet zijn site. 4 betogers hadden blijkbaar versterking gekregen van een duizendtal anderen, en het ging er percies vrij 'geanimeerd' aan toe. De politie scheen hun handen meer dan vol te hebben. Als ze hier betogen dan doen ze het wel goed...
Reden van het ongenoegen blijkt het Bolonga akkoord te zijn. Ik vroeg mijn medestudenten waarom iedereen eigenlijk tegen het Bolonga akkoord was. Naar het schijnt heeft het iets met finaciering te maken, maar heel tegoei wisten ze het niet (ze zijn dan ook niet zelf gaan betogen). Ze waren wel allemaal zeer verbaasd dat wij in België niet tegen Bolonga betogen. Ik zag heel veel nationalistische (er is een onderscheid, en zoals dat met vlaamse vlaggen het geval is) Catalaanse vlaggen, dus ik neem aan dat dat er ook veel mee te maken heeft. Best jammer, Bolonga is min of meer wat er voor zorgt dat ik hier nu ben...
Als laatste jaars student ontsnap ook ik niet aan de roep van de realiteit. De laatste maand heeft dan ook vooral in het teken gestaan van het samenstellen van mijn CV. Een vrij stresserende en ambetante bezigheid, maar het is nu éénmaal noodzakelijk van dat eens te doen. Ondertussen is het min of meer af, en ik ben er niet kwaad van.
Een andere 'hobby' die mij de laatste maand bezighield was mijn, helaas vruchteloze, queeste naar een tintenkiller. Dat concept blijkt hier nog niet echt doorgedrongen te zijn, en het toeval wil nu net dat dit één van mijn allerbelangrijkste werkinstrumenten is... Het gevolg is dat ik heel vaak werkskes opnieuw en opnieuw moet overschrijven. Ondertussen behelp ik mij met een soort tip-ex pen, maar het is toch niet hetzelfde... Tot overmaat van ramp heeft het winkelke op de campus niet eens blauwe inkt voor mijn bic. ik ben dus genoodzaakt om met zwart te schrijven. Hetgeen de esthetische waarde van mijn berekening toch wel drasting naar beneden haalt.
Ondanks al het leed op gebied van bureau materialen heb ik de afgelopen maand toch overleefd. Nog eentje en het zit erop, al ziet het er naar uit dat het toch een beetje rustiger gaat worden op school. Toch zal ik tot de laatste dagen het onderste uit de kan moeten halen vrees ik...
Groeten uit Barcelona
(Het is hier tussen de 5 en 10 graden, sneeuw verwachten ze niet meteen)
Enkele weken geleden hebben mijn eerbiedwaardige ouders en grootouders mij met een bezoek vereerd. Ik kon mij jammer genoeg geen volledig weekend vrijmaken, maar we hebben toch samen heel wat van Barcelona kunnen bezichtigen. Ik denk dat het voor allen een aangename ervaring was.
Een paar dagen na hun heengaan mocht ik een mail van hun ontvangen dat vader's scheermachien achtergebleven was in het appartement. Na een serie telefoontjes is het gelukt om het kleinood terug te krijgen. Het agentsschap was gehuisvest een appartamentje zonder naambord, heel gek allemaal en moeilijk te vinden. Ge zou verwachten dat een bedrijf dat appartamenten verhuurd aan toeristen toch enige reclame maakt. Maar het apparaat is terecht, en dat is het voornaamste.
Onderweg naar het de voorgenoemde locatie passeerde ik aan de 'plaça de univesitat', zoals het woord het zegt is dat de plaats waar de 'hallen' van het unief zijn. Er bleek een betoging aan de gang te zijn. Deze was 4 man sterk en ze blokeerden de hele straat (een viervaksbaan). Politie was zeer talrijk aanwezig en er was een helicopter in de lucht. 's Avonds zag ik de reden daarvan op Oom Piet zijn site. 4 betogers hadden blijkbaar versterking gekregen van een duizendtal anderen, en het ging er percies vrij 'geanimeerd' aan toe. De politie scheen hun handen meer dan vol te hebben. Als ze hier betogen dan doen ze het wel goed...
Reden van het ongenoegen blijkt het Bolonga akkoord te zijn. Ik vroeg mijn medestudenten waarom iedereen eigenlijk tegen het Bolonga akkoord was. Naar het schijnt heeft het iets met finaciering te maken, maar heel tegoei wisten ze het niet (ze zijn dan ook niet zelf gaan betogen). Ze waren wel allemaal zeer verbaasd dat wij in België niet tegen Bolonga betogen. Ik zag heel veel nationalistische (er is een onderscheid, en zoals dat met vlaamse vlaggen het geval is) Catalaanse vlaggen, dus ik neem aan dat dat er ook veel mee te maken heeft. Best jammer, Bolonga is min of meer wat er voor zorgt dat ik hier nu ben...
Als laatste jaars student ontsnap ook ik niet aan de roep van de realiteit. De laatste maand heeft dan ook vooral in het teken gestaan van het samenstellen van mijn CV. Een vrij stresserende en ambetante bezigheid, maar het is nu éénmaal noodzakelijk van dat eens te doen. Ondertussen is het min of meer af, en ik ben er niet kwaad van.
Een andere 'hobby' die mij de laatste maand bezighield was mijn, helaas vruchteloze, queeste naar een tintenkiller. Dat concept blijkt hier nog niet echt doorgedrongen te zijn, en het toeval wil nu net dat dit één van mijn allerbelangrijkste werkinstrumenten is... Het gevolg is dat ik heel vaak werkskes opnieuw en opnieuw moet overschrijven. Ondertussen behelp ik mij met een soort tip-ex pen, maar het is toch niet hetzelfde... Tot overmaat van ramp heeft het winkelke op de campus niet eens blauwe inkt voor mijn bic. ik ben dus genoodzaakt om met zwart te schrijven. Hetgeen de esthetische waarde van mijn berekening toch wel drasting naar beneden haalt.
Ondanks al het leed op gebied van bureau materialen heb ik de afgelopen maand toch overleefd. Nog eentje en het zit erop, al ziet het er naar uit dat het toch een beetje rustiger gaat worden op school. Toch zal ik tot de laatste dagen het onderste uit de kan moeten halen vrees ik...
Groeten uit Barcelona
(Het is hier tussen de 5 en 10 graden, sneeuw verwachten ze niet meteen)
zondag 19 oktober 2008
Over Job creation en de eerste brioullin zone
De samenleving in Barcelona heeft zo een aantal aspecten die voor ons Belgen soms wat vreemd lijken. Zo gaan ze hier niet de papegaaien voederen in het park in plaats van de eenden. (Die zijn er ook wel en worden evenmin verwaarloosd.) Parken zitten trouwens redelijk vol in het weekend, vooral mensen met kinderen. Relatief weinig toeristen, die zitten allemaal op een hoopje aan de ingang van park guel. Af en toe als er mij iets te binnenschiet zal ik een dergelijke curiositeit verslaan.
Het fenomeen van de week is wat ik 'job creation' noem. Ik vermoed dat de werkloosheidscijfers in Barcelona erg laag moeten zijn, want het aantal nutteloze jobs is echt geweldig. Zo staan er 's morgens honderden mensen verspreid in de stad met zo een gekleurd vestje gratis(!) gazetten uit te delen. De kwaliteit van die gazetten is meestal niet dat, maar het geeft iets te lezen op de tram. (Ik lees wel voornamelijk de castillaanse artikels, en dingen die over de wereld buiten Barcelona gaan. ) Op sommige plaatsen staan ze er met verschillende concurende gratis gazetjes mekaar te verdringen voor 'klanten'. Ik vind het nogal gek dat ze daar zoveel mensen voor betalen. Bij ons zouden ze gewoon een tafelke zetten waar de mensen van kunnen af nemen als ze het willen. Zo een tafelke kan trouwens niet staken en hoeft geen vakantiegeld of 13de maand.
Een tweede alom vertegenwoordigd beroep is 'bewakingsagent.' Ze bewaken hier alles. Bewakingsagent is hier een even frequent beroep als bij ons slager of postbode. De stad voelt dan ook wel heel veilig aan en de criminaliteit is wel relatief laag denk ik. (Hoewel ik enkele mensen ken die het tegendeel ondervonden hebben, zie eerder bericht.) Maar het blijft toch een raar gezicht om een breedgeschouderde bewaker, compleet met knuppel en handboeien, te zien partouilleren in het Fysica gebouw.
Mijn persoonlijke ervaring de laatste twee weken waren niet van de tofste eerlijk gezegd. Ik moest mij voorbereiden voor het GRE Physics examen, een gestandaardiseerd examen dat al mijn 'basis'fysica van de laatste vier jaar besloeg. Het was voor mij dus een al dan niet aangenaam weerzien met concepten als foutentheorie, RLC circuits, gekoppelde slingers, hollebolle lenzen en de eerste brioullin zone. Voor zij die niet weten wat de eerste brioullin zone is, dit is de eerste wigner-seits cel van het reciproke rooster van een kristalstructuur.
Daarnaast lopen de lessen natuurlijk gewoon door, en met de permanente evaluatie hier was het serieus harken om alles rond te krijgen. Ik denk dat ik van mijn leven nog maar één keer zo veel gewerkt heb op 2 weken tijd.
Het examen is ondertussen achter de rug, en ik denk wel dat het ok was, maar het blijft natuurlijk afwachten. Het waren 100 multiple choice vragen in 2u50, dus het is moeilijk om daar uitspraken over te doen.
Nu die stress weg is kan ik beginnen met de achterstand van mijn vakken in te lopen en om misschien zelfs een beetje aan mijn thesis te werken. Ik ben ook nog altijd op zoek naar een hobby, want zoals ge weet zijn mijn conventionele hobbies hier nogal moeilijk uit te oefenen.
Het fenomeen van de week is wat ik 'job creation' noem. Ik vermoed dat de werkloosheidscijfers in Barcelona erg laag moeten zijn, want het aantal nutteloze jobs is echt geweldig. Zo staan er 's morgens honderden mensen verspreid in de stad met zo een gekleurd vestje gratis(!) gazetten uit te delen. De kwaliteit van die gazetten is meestal niet dat, maar het geeft iets te lezen op de tram. (Ik lees wel voornamelijk de castillaanse artikels, en dingen die over de wereld buiten Barcelona gaan. ) Op sommige plaatsen staan ze er met verschillende concurende gratis gazetjes mekaar te verdringen voor 'klanten'. Ik vind het nogal gek dat ze daar zoveel mensen voor betalen. Bij ons zouden ze gewoon een tafelke zetten waar de mensen van kunnen af nemen als ze het willen. Zo een tafelke kan trouwens niet staken en hoeft geen vakantiegeld of 13de maand.
Een tweede alom vertegenwoordigd beroep is 'bewakingsagent.' Ze bewaken hier alles. Bewakingsagent is hier een even frequent beroep als bij ons slager of postbode. De stad voelt dan ook wel heel veilig aan en de criminaliteit is wel relatief laag denk ik. (Hoewel ik enkele mensen ken die het tegendeel ondervonden hebben, zie eerder bericht.) Maar het blijft toch een raar gezicht om een breedgeschouderde bewaker, compleet met knuppel en handboeien, te zien partouilleren in het Fysica gebouw.
Mijn persoonlijke ervaring de laatste twee weken waren niet van de tofste eerlijk gezegd. Ik moest mij voorbereiden voor het GRE Physics examen, een gestandaardiseerd examen dat al mijn 'basis'fysica van de laatste vier jaar besloeg. Het was voor mij dus een al dan niet aangenaam weerzien met concepten als foutentheorie, RLC circuits, gekoppelde slingers, hollebolle lenzen en de eerste brioullin zone. Voor zij die niet weten wat de eerste brioullin zone is, dit is de eerste wigner-seits cel van het reciproke rooster van een kristalstructuur.
Daarnaast lopen de lessen natuurlijk gewoon door, en met de permanente evaluatie hier was het serieus harken om alles rond te krijgen. Ik denk dat ik van mijn leven nog maar één keer zo veel gewerkt heb op 2 weken tijd.
Het examen is ondertussen achter de rug, en ik denk wel dat het ok was, maar het blijft natuurlijk afwachten. Het waren 100 multiple choice vragen in 2u50, dus het is moeilijk om daar uitspraken over te doen.
Nu die stress weg is kan ik beginnen met de achterstand van mijn vakken in te lopen en om misschien zelfs een beetje aan mijn thesis te werken. Ik ben ook nog altijd op zoek naar een hobby, want zoals ge weet zijn mijn conventionele hobbies hier nogal moeilijk uit te oefenen.
vrijdag 3 oktober 2008
Het unief
De campus is niet zo mooi als die in Leuven. Hij ligt vlak langs de Avignuda Diagonal, de belangrijkste weg van Barcelona. Er is ook niks groen ofzo.
De faculteiten fysica en chemie (Jawel, hebben hier een faculteit voor ons eigen) delen één gebouw, dat lelijk lijkt van buiten, maar van binnen eigenlijk wel best in orde is, beter dan bij ons. In het midden is er een soort groot atrium, wat dezelfde functie heeft als bij ons het gras voor alma 3.
Er is ook een alma in het gebouw, maar die is te duur voor de doorsnee student. Een zeer matig broodje (geen groenten) kost u al rap 3€50. Ik smeer dus elke morgen trouw mijn bokes (2 stokbroden, ik moet het uithouden tot 9u half 10 s avonds, soms tot 10u30 a 11u).
De lessen zijn op mijn verzoek in het Castilliaans, wat al een hele opluchting is. Ik begrijp het meeste wel, behalve relativiteit is nog een probleem. Die kerel praat echt te snel.
Sandalen, witte kousen of een soort van nachthemd zijn ook hier perfect acceptabel onder studenten en docenten. Het tot nader order wel nog niemand met croks gezien. (Teensletsen zijn wel heel erg in, in heel barcelona trouwens)
Het coolste is wel dat we blijkbaar geen examens hebben. Ze hebben hier een soort permanente evaluatie, waarbij we elke week huiswerk op krijgen. Het is wel heel moeilijk om dit te combineren met mijn thesis en sommige huiswerken hebben al voor heel wat frustratie gezorgd. Momenteel gaan mijn berekeningen voor relativiteit systematisch de mist in en dat is niet tof.
Ik volg hier op maandag ook een avondcursus 'linux por usarios' wat tof maar vermoeiend is.
Wat opvalt aan de universiteit in het algemeen is dat ze erg nationalistisch is. Heel onverstandig voor een unief vind ik, maar kom. Alle aankondigingen zijn bv. uitsluitend in het Cathalaans. Ze gaan ook zeer ver naar erasmus studenten toe vind ik. Zo zijn de Cathalaanse lessen gratis, maar lessen Spaans van het unief kosten een kleine 500€. Er zijn ook culturele uitstappen voor erasmus studenten, maar die zijn enkel voor studenten die een Cathalaans taalprogramma volgen (uitwisselingen, toneelgroepen in het Cathalaans en weet ik wa nog allemaal). Uiteraard is de uitleg van de gids op die uitstappen uitsluitend in het Cathalaans. Enz.
Het Cathalaans nationalisme is trouwens nog veel feller dan thuis denk ik. Op de Cathalaanse feestdag hebben hier een paar duizend man betoogd voor onafhankelijkheid en tegen de regering in Madrid. Da zie ik Bart de Wever momenteel nog nie organiseren... In elk geval, als België zou splitsen zitten ze hier ook met de gebakken peren. Ze zijn in elk geval zeer geïntereseerd aan de situatie in België.
De faculteiten fysica en chemie (Jawel, hebben hier een faculteit voor ons eigen) delen één gebouw, dat lelijk lijkt van buiten, maar van binnen eigenlijk wel best in orde is, beter dan bij ons. In het midden is er een soort groot atrium, wat dezelfde functie heeft als bij ons het gras voor alma 3.
Er is ook een alma in het gebouw, maar die is te duur voor de doorsnee student. Een zeer matig broodje (geen groenten) kost u al rap 3€50. Ik smeer dus elke morgen trouw mijn bokes (2 stokbroden, ik moet het uithouden tot 9u half 10 s avonds, soms tot 10u30 a 11u).
De lessen zijn op mijn verzoek in het Castilliaans, wat al een hele opluchting is. Ik begrijp het meeste wel, behalve relativiteit is nog een probleem. Die kerel praat echt te snel.
Sandalen, witte kousen of een soort van nachthemd zijn ook hier perfect acceptabel onder studenten en docenten. Het tot nader order wel nog niemand met croks gezien. (Teensletsen zijn wel heel erg in, in heel barcelona trouwens)
Het coolste is wel dat we blijkbaar geen examens hebben. Ze hebben hier een soort permanente evaluatie, waarbij we elke week huiswerk op krijgen. Het is wel heel moeilijk om dit te combineren met mijn thesis en sommige huiswerken hebben al voor heel wat frustratie gezorgd. Momenteel gaan mijn berekeningen voor relativiteit systematisch de mist in en dat is niet tof.
Ik volg hier op maandag ook een avondcursus 'linux por usarios' wat tof maar vermoeiend is.
Wat opvalt aan de universiteit in het algemeen is dat ze erg nationalistisch is. Heel onverstandig voor een unief vind ik, maar kom. Alle aankondigingen zijn bv. uitsluitend in het Cathalaans. Ze gaan ook zeer ver naar erasmus studenten toe vind ik. Zo zijn de Cathalaanse lessen gratis, maar lessen Spaans van het unief kosten een kleine 500€. Er zijn ook culturele uitstappen voor erasmus studenten, maar die zijn enkel voor studenten die een Cathalaans taalprogramma volgen (uitwisselingen, toneelgroepen in het Cathalaans en weet ik wa nog allemaal). Uiteraard is de uitleg van de gids op die uitstappen uitsluitend in het Cathalaans. Enz.
Het Cathalaans nationalisme is trouwens nog veel feller dan thuis denk ik. Op de Cathalaanse feestdag hebben hier een paar duizend man betoogd voor onafhankelijkheid en tegen de regering in Madrid. Da zie ik Bart de Wever momenteel nog nie organiseren... In elk geval, als België zou splitsen zitten ze hier ook met de gebakken peren. Ze zijn in elk geval zeer geïntereseerd aan de situatie in België.
leven in Barcelona
Transport: Zoals ik al zei is Barcelona belachelijk groot, en dat brengt zo wel wat beslommeringen met zich mee. Alle afstanden moeten gebeuren met de tram of de metro (relatief duur). Ge moet dus altijd ruim op tijd vertrekken, want zoals in Leuven 'iets harder trappen' gaat niet op. De metro is wel vrij efficient, maar ik zit niet echt aan een ideale lijn.
Food: Er zijn hier wel wat winkels in de buurt, dus dat valt wel mee. Voor een bakker heb ik langer moeten zoeken. Er zijn er niet zo veel in Barcelona. Er is ook een grote markt tegenover mijn kot, maar daar ga ik niet zo vaak. Met mijn beperkte woordenschat voel ik mij daar niet zo op mijn gemak als in de supermarkt. Koken doe ik altijd zelf, ik ga eigenlijk nooit iets uithalen (in mijn buurt nog geen kebabzaak gezien, zit in een niet-toeristisch stuk).
Koken is ook helemaal niet moeilijk. Goed koken wel, maar gelukkig ben ik met weinig tevreden. Alleen afwisseling is een probleem, omdat ik niet zo heel veel gerechten ken.(en weinig tijd/goesting heb om mijn kennis gevoelig uit te breiden). Mijn vereisten voor een maaltijd zijn simpel: weinig ingredienten en rap klaar.
Ontspanning: Dit is tot nu toe echt een probleem. Ik zit maar met een paar mensen in de les en gezien het unief niks doet en mijn Spaans beperkt is, leer ik voor het moment amper mensen kennen. Echte nieuwe vrienden heb ik ook nog niet gemaakt.
Ik ben op zoek naar een atletiekclub, en er zijn er veel. Het probleem is dat ik 3 dagen per week tot na 19u30 les heb 's avonds, en dat ik dus meestal de trainingen niet kan bijwonen. De inschrijvingsgelden zijn ook heel hoog, en niet de moeite voor maar 1 training per week. Ik loop dus alleen op Mont Juic, parc Guel of op de dijk, maar echt supertof kunt ge dat niet noemen. Het uitzicht op Mont Juic en park guel is echt fantastisch, maar toch kunnen ze niet wedijveren met heverleebos of nieuwenhoven. Een park blijft uiteindelijk een park, en valt toch niet te vergelijken met een echt bos vind ik. Beide parken liggen trouwens op een gigantische berg. Ik heb dus de keuze tussen heel veel klimmen of heel veel wind op de dijk.
Food: Er zijn hier wel wat winkels in de buurt, dus dat valt wel mee. Voor een bakker heb ik langer moeten zoeken. Er zijn er niet zo veel in Barcelona. Er is ook een grote markt tegenover mijn kot, maar daar ga ik niet zo vaak. Met mijn beperkte woordenschat voel ik mij daar niet zo op mijn gemak als in de supermarkt. Koken doe ik altijd zelf, ik ga eigenlijk nooit iets uithalen (in mijn buurt nog geen kebabzaak gezien, zit in een niet-toeristisch stuk).
Koken is ook helemaal niet moeilijk. Goed koken wel, maar gelukkig ben ik met weinig tevreden. Alleen afwisseling is een probleem, omdat ik niet zo heel veel gerechten ken.(en weinig tijd/goesting heb om mijn kennis gevoelig uit te breiden). Mijn vereisten voor een maaltijd zijn simpel: weinig ingredienten en rap klaar.
Ontspanning: Dit is tot nu toe echt een probleem. Ik zit maar met een paar mensen in de les en gezien het unief niks doet en mijn Spaans beperkt is, leer ik voor het moment amper mensen kennen. Echte nieuwe vrienden heb ik ook nog niet gemaakt.
Ik ben op zoek naar een atletiekclub, en er zijn er veel. Het probleem is dat ik 3 dagen per week tot na 19u30 les heb 's avonds, en dat ik dus meestal de trainingen niet kan bijwonen. De inschrijvingsgelden zijn ook heel hoog, en niet de moeite voor maar 1 training per week. Ik loop dus alleen op Mont Juic, parc Guel of op de dijk, maar echt supertof kunt ge dat niet noemen. Het uitzicht op Mont Juic en park guel is echt fantastisch, maar toch kunnen ze niet wedijveren met heverleebos of nieuwenhoven. Een park blijft uiteindelijk een park, en valt toch niet te vergelijken met een echt bos vind ik. Beide parken liggen trouwens op een gigantische berg. Ik heb dus de keuze tussen heel veel klimmen of heel veel wind op de dijk.
De eerste maand
Het heeft een hele tijd geduurd vooraleer ik hiermee ben kunnen beginnen, en dat heeft zo zijn redenen. Het blijkt dan Barcelona vrij tot zeer gigantisch groot is naar Belgische normen, en dat brengt zo wel wat onverwachte praktische beslommeringen met zich mee. Daarnaast is de taal toch echt wel een issue, en in deze zaken heb ik in september al veel energie moeten steken. Maar laat ik beginnen bij het begin.
Mama, Jonas en ik zijn hier gearriveerd rond de 25ste augustus geloof ik. De eerste dagen hebben we hier naar een kot moeten zoeken, wat ongelofelijk hectisch, stresserend en onaangenaam is. De huurprijzen zijn hier dan ook torenhoog. (Voor een appartamentje voor 1 persoon bedraagt de huur ongeveer een gemiddeld maandloon.) Spanjaarden leven dus vrijwel nooit alleen, maar delen een appartement met verschillende mensen.
Na twee dagen hebben we beslist van mijn huidig kot te nemen, deels omdat we het beu waren, en deels omdat we bang waren dat het anders verhuurd zou zijn.
Ik woon hier samen met een Argentijn, een Mexicaan en een mysterieuze derde persoon waarvan ik nog niks weet. (Hij/zij is nog niet gearriveerd.) De Mexicaan is pas 2 dagen geleden gearriveerd en de Argentijn zit al 3 weken in Argentinië, bij de andere Argentijnen. Ik heb hier dus redelijk lang 'alleen' gezeten, het is te zeggen hier zijn redelijk veel 'vrienden van' de andere bewoners tijdelijk komen verblijven. Maar dat is allemaal heel ingewikkeld, en naar goede gewoonte heb ik geen moeite gedaan om het te begrijpen.
De eerste week heb ik hier ook Cathalaans gevolgd, maar het kon mij absoluut niet boeien. De meeste mensen in de cursus spraken ook al redelijk good Castillaans (= standaard spaans) waardoor ik niet veel tegen die mensen kon zeggen (omdat ik geen deftig Castillaans kon). Uiteindelijk heb ik eieren voor mijn geld gekozen en de tweede week heb ik Spaanse lessen genomen. Dat bleek de goede keuze, iedereen spreekt het hier, ook de mensen die niet van Barca zijn, en het lukt al veel beter dan op het begin. Maar er is nog veel werk.
Taal blijft een heel groot probleem om contacten te leggen.
De eerste 3 weken was Joris ook hier, we zijn veel gaan lopen en hebben een paar zaken bezocht. We zijn uiteraard ook naar de match Barca-Santander gaan zien, 1-1 helaas, Barca was veel beter, maar die woesies van Santander(met Tchité) hebben echt bereveel geluk gehad... Joris en ik begrijpen nog steeds niet waarom Bojan zo weinig mag spelen.
Joris heeft hier een nieuwe hobby ontwikkeld, gaan afbieden voor voetbaltruikes in allerlei souvenierwinkelkes. In één ervan zijn we buitengesjot.
Hij heeft ook een belangrijke stap in zijn leven gezet door zijn naam op zijn Barca bloesje te laten zetten. Ik heb een week op hem moeten inpraten, zowel ervoor als erna...
Natuurlijk werden we ook verrast door het bezoek van onze onfortuinlijke vrienden Daan, Bruno, Muiskes, Phil en Piet. Ze zijn een nachtje bij mij blijven logeren, en s anderendaags hebben Joris en ik hun een snelle tour van Barcelona gegeven. Food vinden was wat moeilijker, zoals vaak in Barcelona is er overal eten te krijgen tot op het moment dat ge honger hebt. Ik moet ook wel opmerken dat sommige groepsleden meer belangstelling toonden voor de enkele kledingszaken dan voor bezienswaardigheden als de Kathedraal.
Ik heb vernomen dat iedereen ondertussen weer in België is geraakt.
Voor de rest ben ik naar de les gegaan, heb ik wat gestudeerd voor mijn thesis en heb ik veel geduld gehad met administratie. De molen maalt hier traag, maar hij maalt wel. Ze hebben meer dan 3 weken en een 12-tal bezoeken van mijnentwege nodig gehad om een studentenkaart te fixen. Het is een geplastificeerd stukske karton en mijn pasfoto hangt er scheef op.
Jammer genoeg is studentenkaarten maken het enige dat ze hier tot nu toe gedaan hebben. Volgende week zijn er wel 2 bijeenkomsten voor erasmusstudenten, men weet nooit natuurlijk, maar ik heb niet veel hoop :)
Het is zelfs zo erg dat we met de fysica erasmus mensen onze eigen bijkomst gaan organiseren volgende week, voor die van het unief.
Mama, Jonas en ik zijn hier gearriveerd rond de 25ste augustus geloof ik. De eerste dagen hebben we hier naar een kot moeten zoeken, wat ongelofelijk hectisch, stresserend en onaangenaam is. De huurprijzen zijn hier dan ook torenhoog. (Voor een appartamentje voor 1 persoon bedraagt de huur ongeveer een gemiddeld maandloon.) Spanjaarden leven dus vrijwel nooit alleen, maar delen een appartement met verschillende mensen.
Na twee dagen hebben we beslist van mijn huidig kot te nemen, deels omdat we het beu waren, en deels omdat we bang waren dat het anders verhuurd zou zijn.
Ik woon hier samen met een Argentijn, een Mexicaan en een mysterieuze derde persoon waarvan ik nog niks weet. (Hij/zij is nog niet gearriveerd.) De Mexicaan is pas 2 dagen geleden gearriveerd en de Argentijn zit al 3 weken in Argentinië, bij de andere Argentijnen. Ik heb hier dus redelijk lang 'alleen' gezeten, het is te zeggen hier zijn redelijk veel 'vrienden van' de andere bewoners tijdelijk komen verblijven. Maar dat is allemaal heel ingewikkeld, en naar goede gewoonte heb ik geen moeite gedaan om het te begrijpen.
De eerste week heb ik hier ook Cathalaans gevolgd, maar het kon mij absoluut niet boeien. De meeste mensen in de cursus spraken ook al redelijk good Castillaans (= standaard spaans) waardoor ik niet veel tegen die mensen kon zeggen (omdat ik geen deftig Castillaans kon). Uiteindelijk heb ik eieren voor mijn geld gekozen en de tweede week heb ik Spaanse lessen genomen. Dat bleek de goede keuze, iedereen spreekt het hier, ook de mensen die niet van Barca zijn, en het lukt al veel beter dan op het begin. Maar er is nog veel werk.
Taal blijft een heel groot probleem om contacten te leggen.
De eerste 3 weken was Joris ook hier, we zijn veel gaan lopen en hebben een paar zaken bezocht. We zijn uiteraard ook naar de match Barca-Santander gaan zien, 1-1 helaas, Barca was veel beter, maar die woesies van Santander(met Tchité) hebben echt bereveel geluk gehad... Joris en ik begrijpen nog steeds niet waarom Bojan zo weinig mag spelen.
Joris heeft hier een nieuwe hobby ontwikkeld, gaan afbieden voor voetbaltruikes in allerlei souvenierwinkelkes. In één ervan zijn we buitengesjot.
Hij heeft ook een belangrijke stap in zijn leven gezet door zijn naam op zijn Barca bloesje te laten zetten. Ik heb een week op hem moeten inpraten, zowel ervoor als erna...
Natuurlijk werden we ook verrast door het bezoek van onze onfortuinlijke vrienden Daan, Bruno, Muiskes, Phil en Piet. Ze zijn een nachtje bij mij blijven logeren, en s anderendaags hebben Joris en ik hun een snelle tour van Barcelona gegeven. Food vinden was wat moeilijker, zoals vaak in Barcelona is er overal eten te krijgen tot op het moment dat ge honger hebt. Ik moet ook wel opmerken dat sommige groepsleden meer belangstelling toonden voor de enkele kledingszaken dan voor bezienswaardigheden als de Kathedraal.
Ik heb vernomen dat iedereen ondertussen weer in België is geraakt.
Voor de rest ben ik naar de les gegaan, heb ik wat gestudeerd voor mijn thesis en heb ik veel geduld gehad met administratie. De molen maalt hier traag, maar hij maalt wel. Ze hebben meer dan 3 weken en een 12-tal bezoeken van mijnentwege nodig gehad om een studentenkaart te fixen. Het is een geplastificeerd stukske karton en mijn pasfoto hangt er scheef op.
Jammer genoeg is studentenkaarten maken het enige dat ze hier tot nu toe gedaan hebben. Volgende week zijn er wel 2 bijeenkomsten voor erasmusstudenten, men weet nooit natuurlijk, maar ik heb niet veel hoop :)
Het is zelfs zo erg dat we met de fysica erasmus mensen onze eigen bijkomst gaan organiseren volgende week, voor die van het unief.
Hallo!
Welkom!
Ik ben deze blog begonnen om vrienden, familie, collegas en dergelijken een beetje op de hoogte te houden van mijn erasmus ervaringen in Barcelona, zonder daarvoor iedereen telkens te moeten spammen met e-mails. Als er iets specifieks is dat je wil weten, stuur mij een bericht en dan voeg ik het wel bij.
alvast bedankt voor je interesse ;)
Ik ben deze blog begonnen om vrienden, familie, collegas en dergelijken een beetje op de hoogte te houden van mijn erasmus ervaringen in Barcelona, zonder daarvoor iedereen telkens te moeten spammen met e-mails. Als er iets specifieks is dat je wil weten, stuur mij een bericht en dan voeg ik het wel bij.
alvast bedankt voor je interesse ;)
Abonneren op:
Posts (Atom)