De eerste maand

Het heeft een hele tijd geduurd vooraleer ik hiermee ben kunnen beginnen, en dat heeft zo zijn redenen. Het blijkt dan Barcelona vrij tot zeer gigantisch groot is naar Belgische normen, en dat brengt zo wel wat onverwachte praktische beslommeringen met zich mee. Daarnaast is de taal toch echt wel een issue, en in deze zaken heb ik in september al veel energie moeten steken. Maar laat ik beginnen bij het begin.

Mama, Jonas en ik zijn hier gearriveerd rond de 25ste augustus geloof ik. De eerste dagen hebben we hier naar een kot moeten zoeken, wat ongelofelijk hectisch, stresserend en onaangenaam is. De huurprijzen zijn hier dan ook torenhoog. (Voor een appartamentje voor 1 persoon bedraagt de huur ongeveer een gemiddeld maandloon.) Spanjaarden leven dus vrijwel nooit alleen, maar delen een appartement met verschillende mensen.
Na twee dagen hebben we beslist van mijn huidig kot te nemen, deels omdat we het beu waren, en deels omdat we bang waren dat het anders verhuurd zou zijn.
Ik woon hier samen met een Argentijn, een Mexicaan en een mysterieuze derde persoon waarvan ik nog niks weet. (Hij/zij is nog niet gearriveerd.) De Mexicaan is pas 2 dagen geleden gearriveerd en de Argentijn zit al 3 weken in Argentinië, bij de andere Argentijnen. Ik heb hier dus redelijk lang 'alleen' gezeten, het is te zeggen hier zijn redelijk veel 'vrienden van' de andere bewoners tijdelijk komen verblijven. Maar dat is allemaal heel ingewikkeld, en naar goede gewoonte heb ik geen moeite gedaan om het te begrijpen.

De eerste week heb ik hier ook Cathalaans gevolgd, maar het kon mij absoluut niet boeien. De meeste mensen in de cursus spraken ook al redelijk good Castillaans (= standaard spaans) waardoor ik niet veel tegen die mensen kon zeggen (omdat ik geen deftig Castillaans kon). Uiteindelijk heb ik eieren voor mijn geld gekozen en de tweede week heb ik Spaanse lessen genomen. Dat bleek de goede keuze, iedereen spreekt het hier, ook de mensen die niet van Barca zijn, en het lukt al veel beter dan op het begin. Maar er is nog veel werk.
Taal blijft een heel groot probleem om contacten te leggen.

De eerste 3 weken was Joris ook hier, we zijn veel gaan lopen en hebben een paar zaken bezocht. We zijn uiteraard ook naar de match Barca-Santander gaan zien, 1-1 helaas, Barca was veel beter, maar die woesies van Santander(met Tchité) hebben echt bereveel geluk gehad... Joris en ik begrijpen nog steeds niet waarom Bojan zo weinig mag spelen.
Joris heeft hier een nieuwe hobby ontwikkeld, gaan afbieden voor voetbaltruikes in allerlei souvenierwinkelkes. In één ervan zijn we buitengesjot.
Hij heeft ook een belangrijke stap in zijn leven gezet door zijn naam op zijn Barca bloesje te laten zetten. Ik heb een week op hem moeten inpraten, zowel ervoor als erna...

Natuurlijk werden we ook verrast door het bezoek van onze onfortuinlijke vrienden Daan, Bruno, Muiskes, Phil en Piet. Ze zijn een nachtje bij mij blijven logeren, en s anderendaags hebben Joris en ik hun een snelle tour van Barcelona gegeven. Food vinden was wat moeilijker, zoals vaak in Barcelona is er overal eten te krijgen tot op het moment dat ge honger hebt. Ik moet ook wel opmerken dat sommige groepsleden meer belangstelling toonden voor de enkele kledingszaken dan voor bezienswaardigheden als de Kathedraal.
Ik heb vernomen dat iedereen ondertussen weer in België is geraakt.

Voor de rest ben ik naar de les gegaan, heb ik wat gestudeerd voor mijn thesis en heb ik veel geduld gehad met administratie. De molen maalt hier traag, maar hij maalt wel. Ze hebben meer dan 3 weken en een 12-tal bezoeken van mijnentwege nodig gehad om een studentenkaart te fixen. Het is een geplastificeerd stukske karton en mijn pasfoto hangt er scheef op.

Jammer genoeg is studentenkaarten maken het enige dat ze hier tot nu toe gedaan hebben. Volgende week zijn er wel 2 bijeenkomsten voor erasmusstudenten, men weet nooit natuurlijk, maar ik heb niet veel hoop :)
Het is zelfs zo erg dat we met de fysica erasmus mensen onze eigen bijkomst gaan organiseren volgende week, voor die van het unief.